Cliënten

Ik vond dat de touwtjes te strak werden aangetrokken en dat de maatregelen erg star waren. Ik vond het niet terecht dat we in het begin helemaal geen bezoek mochten ontvangen en niet meer naar het dorp mochten. Ik vind de maatregelen nu nog steeds te streng. Ik wil graag weer naar de kinderboerderij op locatie Cruquius om daar koffie te drinken.

Het meest vervelend vond ik dat mijn familie niet op bezoek mocht komen. Het lastigste om te begrijpen vind ik de mondkapjes. Daar ben ik het niet mee eens: deze beschermen bijna niet heb ik gelezen. Ik vind het met al die mondkapjes ook lastig om nieuwe begeleiders, bijvoorbeeld stagiaires, te herkennen.

Nee, de maatregelen hadden voor mij helemaal geen voordelen.

Niet goed. Ik ging weleens naar de dagbesteding in de woonkamer, maar daar vind ik weinig aansluiting met medebewoners. Het regelen van betere dagbesteding in Salem duurde erg lang.

Ik ben altijd al meer op mezelf, dus voor mij is er niet veel veranderd.

Toen ik nog op gebouw 6 woonde, ging ik graag kijken bij de zeskamp. Dat ging dit jaar niet door, maar ik heb het ook niet echt gemist. Wel had ik op gebouw 6 altijd last van de herrie van het dancefestival Mysteryland. Die geluidsoverlast was er het afgelopen jaar gelukkig niet. Wat ik heel leuk vond waren de kleine muziekgroepjes met oudhollandse meezingliedjes die afgelopen jaar op locatie Heemstede kwamen spelen!

Ik heb mijn familie gebeld, maar niet vaker dan normaal. We gingen niet videobellen. Dat vind ik niet nodig, want ik weet hoe ze eruitzien. Toen het bezoek weer mocht, kwam mijn familie meteen weer op bezoek. Mijn moeder wordt helaas wel benauwd van het dragen van een mondkapje. Gelukkig mag ze deze af doen zodra ze op mijn kamer is.

Dit was niet anders. De begeleiding was goed en zij deden erg hun best. Ik heb geen last gehad van personeelstekorten.

Voor mij wel goed, voor andere bewoners was het lastiger. Ik leg me er wel bij neer, maar anderen hebben er veel moeite mee en praten er veel over. Wat ik wel vervelend vond, is dat ik zelf niet ook alle brieven heb gekregen die naar mijn contactpersoon zijn gegaan.

Toen ik hoorde dat het gebouw in lockdown ging moest ik even drie keer slikken. Ik herinner me nog dat ik in de gang stond met een medebewoner en dat we tegen elkaar zeiden: nu mogen we geen bezoek meer ontvangen. Ik kan er wel om janken.

Ik was heel ziek. In de nacht was ik gevallen omdat ik niet meer op mijn benen kon staan. Ik viel met mijn buik op de punt van mijn rolstoel en kreeg bijna geen adem meer. Ik kon niet meer opstaan en ook niet bij mijn alarmknop. Volgens mij heb ik wel anderhalf uur op de grond gelegen. Toen de begeleiding mij vond, ben ik naar het ziekenhuis gegaan. Daar heb ik zes dagen gelegen. Iedereen kwam steeds helemaal in pak bij me.

Ik was liever teruggegaan naar mijn eigen woning. Ik vond het niet nodig dat ik daarheen moest. Achteraf bleek dat ik nog maar heel weinig van het virus in me had en op dat moment was ik dus ook niet meer besmettelijk. Ik vond het vervelend dat ik daar niet weg mocht. De begeleiding daar was wel goed. Ik wil deze herinneringen zo gauw mogelijk vergeten, ik kijk vooral vooruit.