Artsen

Aan de ene kant vond ik het heel fijn dat er maatregelen werden opgelegd door de overheid. Daardoor hoefden we niet overal zelf over te beslissen. Aan de andere kant vond ik het wel moeilijk om sommige maatregelen te verdedigen. Dit gold bijvoorbeeld voor de mondkapjesplicht. En in het begin bij het bezoekbeleid, toen er helemaal geen bezoek mocht komen. Hier was ik het niet mee eens. Ook de beperkingen in het bezoek vond ik lastig. Het was helaas echt nodig, maar dit was ingrijpend voor cliënten en familieleden.

Ik vond de maatregelen rond hygiëne het meest passend. Dit levert ook iets positiefs op voor de toekomst. Er is een groter bewustzijn ontstaan voor handhygiëne. Dit zal ook invloed hebben op de verspreiding van andere infectieziekten. Ook het opzetten van de Corona Care Unit vind ik positief. Dit hebben we snel met elkaar opgezet en het heeft de onderlinge samenwerking versterkt. Ook het beeldbellen wil ik in de toekomst wel voortzetten. Een nadeel is dat je minder onderling contact hebt. Voordelen zijn dat het de efficiëntie van het vergaderen verbetert en je daardoor minder reisbewegingen hebt.

Voor een aantal cliënten is het passend dat zij dagbesteding hebben met de eigen groep. Voor hen waren de veranderingen een verbetering. SEIN bood wat meer maatwerk. Voor anderen is dat juist een enorme beperking in de sociale contacten. Er moest minder, maar er mocht ook minder. Voor sommigen was het fijn dat er minder moest. Bij enkelen zag je zelfs een daling in het aantal aanvallen. Voor anderen was het minder fijn dat er minder mocht. Daarnaast deed ook de afdeling recreatie heel hard hun best om toch nog programma’s aan te bieden en openingen te vinden. Hierover heb ik goede verhalen gehoord, bijvoorbeeld over het tv-programma en de activiteitenpakketjes. Ook waren er cliënten die optredens op het terrein regelden.

Het contact met de cliënten bleef hetzelfde. De visites door de artsen gingen gewoon door. Mijn directe collega’s zag ik ook nog regelmatig. Vergaderingen waren wat meer digitaal. Helaas was er minder ruimte voor een feestje of een borrel met collega’s. Het contact met andere medewerkers verliep wat moeizamer. Mensen werken meer thuis. Terwijl ik een voorkeur heb voor even langslopen en direct zakendoen in plaats van te mailen of te bellen. Iedereen was wel goed bereikbaar. Qua gevoel vind ik het fijner als iedereen op het werk aanwezig is.

Er is een enorm verloop van personeel op meerdere afdelingen. Dat geeft veel onrust. Mede daardoor werden niet alle hygiënevoorschriften opgevolgd. Als ik iemand daarop aansprak, werd daar over het algemeen positief, maar soms ook wat negatief, op gereageerd. Nog steeds houdt niet iedereen zich goed aan de regels. De meerderheid overigens wel. Ook waren er regelmatig medewerkers met corona. Zij waren dan lang afwezig. Verder was er af en toe geen vast personeel. Dit komt de continuïteit van zorg niet ten goede.

De samenwerking was over het algemeen goed. In de medische diensten werd goed gekeken naar wie waar kon ondersteunen. In de samenwerking met de afdelingen viel het me op dat de vindingrijkheid van de groepsleiding groter was. Er werd beter een schifting gemaakt tussen iets met acute nood, en dat wat kan wachten of wat op een andere manier opgelost kan worden. Zij maakten ook meer gebruik van mail, in plaats van vooral te bellen. Zij vonden het ook goed als het antwoord soms even op zich liet wachten. De samenwerking met familieleden was ook goed. Vooral vanuit de panels kwam bruikbare inbreng.

Binnen het CCO (Corona Crisis Overleg) was de samenwerking goed, er waren korte lijntjes. We hadden onder meer een WhatsApp-groep met elkaar. Wat ik wel merkte, is dat het verschil tussen werk- en privétijd niet helemaal meer werd gerespecteerd. Ik werd bijvoorbeeld om elf uur ‘s avonds gebeld, terwijl ik geen dienst had. Dan nam ik toch op, want ik voelde de urgentie vanwege de coronacrisis.

Ik vind dat we wat beter hadden moeten communiceren met cliënten. Zeker in het begin zijn zij een beetje vergeten. Zowel in de communicatie als het betrekken bij besluiten. Bij de panels was bijvoorbeeld pas bij de tweede keer een cliënt betrokken. Gaandeweg is dit beter geworden: er kwamen bijvoorbeeld meer corona-pictogrammen. Wat betreft de communicatie naar medewerkers: dit had ook beter gekund. Er staat veel informatie op het intranet, maar niet iedereen kijkt daarop. Ook Pro6, de database met alle procesbeschrijvingen en protocollen binnen SEIN, zou gebruiksvriendelijker moeten worden. Dan kun je belangrijke informatie makkelijker opzoeken.

Het bezoekverbod dat opgelegd werd door de overheid.

Ik ben trots op hoe veel mensen alternatieven hebben gevonden om zichzelf bezig te houden en het normale leven zoveel mogelijk door te laten gaan: bewoners, medewerkers van de recreatie en begeleiders.